De hospes. (ik schrijf dit verhaal in etappes)

Het is al 11 uur 's avonds en ik zit buiten met een pilsje te genieten van de prachtige zomeravond. Ik had die avond nog een perceel aardappelen gespoten, omdat de zon die dag, overdag, te fel scheen. Als landbouwer leef je immers altijd met het weer. Mijn telefoon trilt en ik kijk wat er gebeurd, zal wel een bbw-groep zijn, denk ik als ik mijn telefoon pak. Maar het blijkt een verzoek om via messenger te praten. Een naam die ik niet ken. Als ik het open, zie ik dat het over de kamer gaat, die ik wel wil verhuren. Ik ben alleen en met veel ruimte over, heb ik 2 jaar geleden, deze kamer helemaal gerenoveerd, met de bedoeling deze aan een student te verhuren. Naïef als ik was had ik daar nooit een reactie op gehad, op het platteland, is er immers geen vraag naar kamers. 2 Weken geleden had ik een nieuwe advertentie op die nieuwe marktplaats van Facebook gezet en nu een eerste reactie.

Ik pak nog een pilsje, steek een sigaret op en begin, genietend van de heerlijke avond, te lezen. Ik lees het verhaal en de vraag. Het blijkt een moeder te zijn, die voor haar dochter van 19 onderdak zoekt. Zelf gaat zij met haar man naar het buitenland en ze wil dat haar dochter in Nederland haar VWO diploma haalt. Ik ben verbaasd. Waarom niet in de stad waar ze wonen? Dan kan ze immers op haar school blijven. Ik antwoord, dat ik graag kost en inwoning wil verlenen en ik ben blij, dat ze akkoord gaan met mijn vraagprijs. Ik stel ook de vraag, die bij mij opkwam. De moeder antwoord, dat de verleidingen van de grote stad te groot zijn voor haar dochter. Dat de keus op mijn kamer gevallen is, heeft te maken met de groene omgeving waar ik woon, het leven op een boerderij en dat de Mac Donalds niet in de buurt zit. Ze hoopt dat haar dochter ook bij mij af zal vallen, ze is veel te dik, maar ze is nogal tegendraads, schrijft ze in haar antwoord. Voor ik kan antwoorden, stuurt ze een foto mee... Ik slik... Meteen komt er nog een foto, nu niet alleen haar gezicht, maar een full body. Ik zie een prachtig meisje, mooie bruine ogen, die door me heen lijken te kijken, roze geverft haar, een mooie piercing in de neusvleugel en een behoorlijke onderkin. De tweede foto laat zien, dat ze niet zo groot is, maar enorm dik en al het vet prachtig verdeeld.
Ik kijk nog eens; ik, de al wat oudere feeder, die zelfs de meiden op de bbw-pagina's nog te dun vindt kan zo'n dikke meid onderdak geven. Ik hoop dat ze een feedee of gainer blijkt te zijn. Ik ga haar onderdak geven, maar verwacht van mij niet, dat ik haar af laat vallen, bedenk ik me, terwijl ik mijn ogen niet van de foto's af kan houden.
Ik ga naar binnen, omdat het donker begint te worden. Ik kijk nog even naar de sterrenhemel, doof mijn sigaret en sluit de buitendeur. Ik klap mijn laptop open en antwoord, dat ze welkom is bij mij en dat ik graag kennis maak, zodat zij en haar ouders de kamer kunnen zien. De moeder vraagt of dat overmorgen kan, zondag dus. Ik reageer dat dat geen probleem is. We spreken af dat ze rond 3 uur bij mij zijn.

Die zondagmiddag draait er een grote Jaguar het erf op. Ik heb de koffie en thee klaar en het is een heerlijk warme dag. Dus ik besluit buiten onder de grote parasol koffie te gaan drinken. "Jeetje, zo groot had ik het ook weer niet verwacht", hoor ik als de autodeuren open gaan. Vader en moeder stappen uit en ik zie dat het meisje rechtsachter duidelijk meer moeite heeft om uit de auto te komen. Ik loop naar de auto toe. Vader en moeder geven mij een hand en stellen zich voor. ik stel mij ook voor en dan komt het meisje aan lopen, misschien is waggelen een beter woord. Ik geef haar een hand en zij stelt zich voor als Emma. ik voel de zachte vetkussentjes zelfs met mijn eeltige handen. Mooie naam zeg ik en realiseer me, dat ze nog kleiner en dikker is, dan ik gedacht had, nadat ik de foto's had gezien. Ik neem ze mee naar het terras, schenk thee en koffie in en serveer een stuk appeltaart met slagroom. Meteen is Emma enthousiast: "Lekker!", hoor ik en ze eet snel het stuk appeltaart op. Meteen reageert haar moeder: "je moet niet zo schrokken en zoveel eten." Emma slaat haar ogen neer en ik reageer, dat het voor mij als gastheer toch fijn is, dat ze mijn zelfgebakken taart lekker vindt. "Maar ze is te dik", reageert moeder nog en ik doe er het zwijgen toe. Emma kijkt me even aan en slaat snel weer haar ogen naar beneden.
Na de koffie, nodig ik het gezin in huis uit en laat ik de kamer zien. De moeder is meteen enthousiast en maakt al plannen, hoe ze de indeling moet doen. Een bed staat er al en een kast ook, zodat alleen de persoonlijke spulletjes van Emma mee hoeven. Emma hoort het zwijgend aan en knikt. Dat de kamer een eigen ingang heeft en dat Emma de deur naar de rest van het huis zelf kan afsluiten, spreekt haar moeder ook aan. Ze gaat akkoord met de kamer en we spreken af, dat Emma over 2 weken komt. Dan heeft ze nog een week vakantie en kan ze zich voorbereiden op het examenjaar op haar nieuwe school in de stad.

---

Die zaterdag, 2 weken later, draait er een gehuurd busje het erf op. Emma en haar ouders stappen uit, terwijl ik de deur open doe. Ik geef ze een hand en weer voel ik met mijn eeltige handen het zachte vet op de hand van Emma. Ik nodig ze uit in de keuken en biedt ze een kop koffie aan. Emma's vader drinkt koffie, haar moeder en zij zelf thee. Terwijl haar moeder honderduit vertelt over de lange reis die ze hadden en de file waar ze in stonden, zie ik vanuit mijn ooghoeken, dat Emma 5 scheppen suiker in haar thee doet. Ze ziet mij en kijkt verlegen naar beneden, terwijl haar moeder door ratelt. Ik biedt ze een plak cake aan en Emma's moeder weigert beleefd, Emma pakt het dikste stuk. Terwijl haar vader en moeder de bus uitladen en Emma dapper meehelpt, geniet ik in stilte van dat dikke meisje, dat snel buiten adem is en steeds door haar moeder wordt aangespoord om meer te doen. ook wordt haar fiets uit geladen en deze krijgt een plaatsje in het achterhuis, waar ook mijn fiets staat. Ik zie dat ze een elektrische fiets heeft. Deze lijkt wel splinternieuw.
Na anderhalf uur, staat alles op zijn plek en ik biedt ze nog een kop thee en koffie aan. Uiteraard met nog een plak cake. Deze keer bedanken Emma's ouders beide beleefd, maar Emma pakt gretig nog een plak. En weer zie ik dat ze extra veel suiker in haar thee gebruikt. Ik zeg niks, maar weer kijkt ze snel naar beneden. Blijkbaar in spanning of ik er een opmerking over maak. Dat doe ik niet. Dan vertrekken ze voor de lunch. Emma's moeder verteld, dat ze beloofd hadden, dat ze voor dat Emma hier blijft nog met het gezin samen uit eten zouden gaan. Ik vertel, dat ik die middag aan het werk ben en ik geef de sleutel van haar eigen voordeur aan Emma. We wisselen telefoon nummers uit, zodat ze mij kan bereiken als dat nodig is en ik haar kan appen als het eten klaar is. Ik eet tussen de middag mijn broodje en besluit eerst naar de supermarkt te gaan. Ik heb gezien, dat ik een stevige eter in huis ga krijgen. Als ik met de trekker thuis kom, is alles rustig en Emma zit blijkbaar op haar kamer. Haar ouders zijn inmiddels vertrokken.
Die avond app ik haar voor het eten. Ze komt via de binnendeur naar de keuken en ik zeg dat ik het me vandaag lekker makkelijk maak en dat we patat met hamburgers eten. "Lekker", is haar antwoord, "Dat kreeg ik thuis nooit." En eten kan ze! Met enige verbazing, terwijl ik aan 1 hamburger en een stevig bord patat genoeg heb, dat Emma 2 borden frites en 4 hamburgers weg werkt. "Dat was lekker", zegt ze met een voldane blik. We praten nog wat en Emma gaat terug naar haar kamer. "Om te netflixen", zegt ze.

De eerste week, regelt Emma haar schoolspullen en een abbo op de bus. We ontbijten, lunchen en eten 's avonds samen en ik zorg dat Emma niets te kort komt. Verder is zij veel op haar kamer en ik druk met de oogstwerkzaamheden. De volgende weken gaat Emma naar school en soms zitten we samen tv te kijken, maar de meeste tijd zit zij op haar kamer. Ik heb de indruk, dat zij het wel naar haar zin heeft. We kunnen het goed met elkaar vinden en in stilte geniet ik hoe dik dat kleine meisje van nog geen 1m60 is.. Soms denk ik, dat haar kleren strakker zitten, maar schuif die gedachte aan de kant als wishfull thinking... En af en toe vraag ik haar 's avonds laat of ze nog wat wil eten en maak ik haar een paar hamburgers. Daar blijkt ze gek op te zijn...

----

Na een maand loop ik 's avonds op de gang. Ik heb me net gedoucht na een lange werkdag. ik loop langs haar kamer en ik hoor een zacht gesnik. Ik blijf even staan om beter te horen wat er aan de hand is. Ze huilt.... Ik aarzel even, maar klop dan op haar deur. "Kom binnen", roept ze tussen het snikken door: "de deur is open." Als ik de deur open doe, is ze bezig haar tranen te drogen. Ik kijk haar aan en ga op haar stoel zitten, terwijl zij in haar leggings en t-shirt op haar bed zit. Ik vraag wat er aan de hand is en ze begint opnieuw te snikken...
"Ik moet hier weg en ik kom op straat te staan", Diep verdriet en lange uithalen in haar huilen. "Hoezo?", vraag ik. "Ik hoop juist dat je het hier naar je zin hebt". "Heb ik ook, maar mijn ouders hebben mij geld over gemaakt, om de huur van te betalen en ik heb te veel eten gekocht. Nu kan ik jou niet betalen en mijn moeder wil niet meer geven. Dan moet ik maar minder eten. Ik ben veeeeeels te dik!" En weer huilt ze. "Je hoeft hier niet weg", zeg ik, "Ik vind je een leuke meid en we vinden samen een oplossing." "..... "Echt?"..... "Ja!" en weer begint ze harder te huilen. "En je mag dan dik zijn, te dik ben je zeker niet!. Je bent een mooie lieve meid, mag ik zeggen, dat je mooi dik bent?" Ze kijkt op, verbaasd, probeert haar tranen te drogen en snikt nog na: "Dat is de eerste keer dat ik dat hoor. Iedereen vind me te dik, niemand vind me mooi. -snik- Op school niet nergens niet. Op deze school pesten ze me al met mijn gewicht, -snik- op mijn vorige school deden ze dat en mijn moeder houdt maar niet op om over mijn vet te zeuren. -snik- Als ik dan alleen was ging ik eten... Dus werd ik nog dikker. -snik-  Hier hoorde ik dat niet. -snik- En soms gaf jij me extra. Heerlijk gevoel en ik ging nog meer eten. Nu worden mijn kleren te klein en kan ik jou niet betalen. -snik, snik, snik--- "Emma, hier komen we samen uit", zeg ik. "Ik vind je een prachtige meid en zou het zonde vinden, als je zou vertrekken, dan maar geen huur." Ze kijkt op: "Vind jij me dan niet te dik?" Ik antwoord ontkennend: Nee, ik vind je een prachtige mooie volle meid en te dik, komt in mijn woordenboek niet voor. Ook als je nog dikker wordt ben je mooi, misschien wordt je zelfs nog wel mooier." Met moeite staat ze op: "Mag ik je een knuffel geven?" "Natuurlijk", antwoord ik. En ik sta ook op, sla mijn armen om haar heen en ze drukt haar buik stevig tegen me aam. Haar hoofd tegen mijn schouder en ze laat stil haar tranen lopen, tot ze opgedroogd zijn...
"Kom maar mee", zeg ik en rustig lopen we naar mijn woonkamer. Emma laat zich op de bank ploffen en ik kijk vol bewondering naar haar dikke buik en benen. "Kom maar even tot rust", zeg ik terwijl ik naar de keuken loop en de frituurpan aan zet. Als ik terug kom, gebaart ze met haar ogen en haar blik of ik naast haar op de bank kom zitten. Ik laat me rustig in de bank zakken en voel haar dikke dij tegen die van mij... "Maar hoe wil jij dat dan oplossen?", vraagt ze zacht. Ik antwoord: "Als jij beloofd dat jij je geld in snoep en eten zet, mag je hier gratis wonen. "Maar ik moet ook nieuwe kleren....", werpt ze nog tegen. Ik overtuig haar: "Emma, zaterdag gaan wij samen kleren kopen. Een maat groter dan je nu hebt, of 2 om er in te groeien....." Ze kijkt me aan en drukt zich nog steviger tegen mij aan... "Dat is lief", zegt ze zacht en een glimlach verovert haar mooie mond.... de frituurpan is inmiddels opgewarmd en ik sta op. Ik loop naar de keuken en doe 4 hamburgers in het mandje.. Na 5 minuten, kom ik terug 4 broodjes hamburger. met curry, mayonaise en kaas.. Emma heeft haar tranen gedroogd. Ik kan aan haar vochtige ogen zien, dat ze gehuild heeft, maar haar gezicht klaart op: "Lekker!!!"

Dit stuk past niet in de #metoo beweging die er nu gaande is. Het is een fantasie, ik hoop dat jullie dat niet vervelend vinden... Van lieverlee, komen er stukken bij...
Dit is mijn eerste verhaal. Positieve feedback, stel ik op prijs.

Leest lekker weg. Ik zit alleen op het vervolg te wachten.

Als Emma de hamburgers op heeft, wrijft ze over haar dikke buik, "Je bent de enige die het mooi lijkt te vinden, dat ik zo dik ben, die mijn vet mooi vindt". Ik ben even sprakeloos en zeg dan zacht: "Dat is ook zo". Ze glimlacht tussen de opgedroogde tranen door. "Ik dacht dat ik de enige was......", en ze laat een stilte vallen.
"Niet tegen je ouders vertellen", zeg ik rustig, "Dit is ons geheimpje...". Ze kijkt me dankbaar aan. We kletsen nog wat en de zak chips die ik in een schaal op tafel heb gezet, verdwijnt bijna helemaal in haar maag. Als ze naar bed waggelt weet ik het zeker. Haar kleren zijn strakker geworden, sinds ze bij mij woont.

----

Sinds die zondagavond komt ze elke avond naar mij in de kamer, als ze haar schoolwerk gedaan heeft. Meestal zo rond een uur of half tien. Ik zet dan wat te knabbelen voor haar neer en ze snackt vrijuit. Op dinsdagavond vraag ik haar of ze zin in hamburgers heeft, maar dat had ik niet hoeven vragen. Haar ogen glinsteren en met haar "Lekker", weet ik genoeg. Ik bak 4 hamburgers voor haar en met een plak kaas erop, zie ik dat ze ze gretig en blij wegwerkt. Ik merk dat ze belangstelling in mijn leven gaat tonen. Ze vraagt hoe mijn dag was en wat ik die dag gedaan heb. Trots als ik op mijn vak ben, vertel ik over de werkzaamheden op de boerderij. Ze luistert aandachtig en aan de vragen die ze stelt merk ik dat ze niet voor niets op het VWO zit. Ze stelt uiterst intelligente vragen.
Die donderdag avond komt Emma pas om 11 uur de kamer binnen. Ik vraag grappend of ze in slaap gevallen was. Haar antwoord laat me blozen: "School gaat voor het liefje", zegt ze met een brede lach. Blozend bekijk ik haar van top tot teen. Haar leggings en shirt zitten strak. Als ik mezelf terug gevonden heb, pak ik een zak chips en geef die haar.... Snel eet ze hem leeg.... "Ik word een dure voor jou, als je me dikker wilt", zegt ze terwijl ze me strak aankijkt. Zwijgend ga ik naar de keuken en doe 4 hamburgers in de frituur.... Blij eet ze de cheeseburgers weer op. We kletsen nog wat en even na twaalven gaat Emma, nadat ze me een zoen op mijn wang gegeven heeft naar bed. Ik kijk haar na. Haar kont lijkt nog dikker dan eerder... Ik pak een pilsje en drink die op, voor ik naar bed ga. Wat mij overkomt laat me niet los. Ik ben verliefd......

----

De volgende ochtend gaat alles net als anders. Emma komt de keuken in en we ontbijten samen. Haar tuniek, dat eerder losjes zat, begint wat te spannen. Uiteraard ontbijt Emma stevig en nadat zij haar spullen gepakt heeft en naar de bushalte gaat, ga ik naar de supermarkt om de inkopen te doen. Ik weet nu dat ik wel wat meer van alles in kan slaan. Emma zal het bij mij aan niets te kort komen. Daarna ga ik aan het werk.
Kort na de middag, appt ze me.
[Ik was eerder vrij, omdat er lessen uitgevallen zijn. Ik heb bij de mac gegeten en ben nu net thuis. Waar ben je en mag ik met je mee?]
Ik lees het appje wel 3 keer over voor ik antwoord. De bijrijderszitting in deze trekker is zo klein, maar ik wil niets liever dan haar hier in de trekker bij me hebben. Dat lieve meisje, dat zo jong en klein, zo dik is...
[Tuurlijk mag dat. Ik ben tegenover de boerderij aan het groenbemester zaaien. Als je recht tegenover de boerderij het betonpad op loopt, zie ik je wel en pik ik je op] app ik terug.
[Ik kom er zo aan], is haar reactie en als ik haar op het pad zie waggelen, vraag ik mij af of die kleine bijrijderszitting haar houdt. We zullen zien, denk ik. Emma is belangrijker, dan dat stoeltje... We gaan het redden...
Op de kopakker doe ik de cultivator met zaaimachine omhoog en draai naar het pad waar zij staat. Als ik uitstap, merk ik dat Emma nog staat na te hijgen. Ze heeft een plastic tas in de hand. "Ik heb maar wat te snoepen meegenomen, want bij jou krijg ik toch honger", zegt ze als ze ziet dat ik naar die tas kijk. Ik ben inmiddels uitgestapt en klap de bijrijderszitting uit. "Oef, dat wordt moeilijk om daar in te komen, je moet me wel even helpen", zegt ze. Ze loopt naar de opstap treden en terwijl ik door de knieën , met mijn handen onder haar buik en haar kont tegen mijn buik haar probeer op te tillen, hijst Emma zich omhoog de trekker in. Als ze zit, doe ik de deur dicht en ga via de andere kant de trekker in, ook al is dat wat lastiger. Emma glimlacht, als ik mijn plek achter het stuur weer heb ingenomen. Met haar dikke kont, zit Emma weliswaar half op mijn schoot, maar we kletsen gezellig, terwijl ik het werk doe wat gebeuren moet. Emma snoept vrijwel de hele tijd door. "Je moet toch zien, hoe ik zo vet geworden ben", zegt ze terwijl ze me vrolijk aankijkt....

Als het perceel klaar is, gaan we samen op de trekker naar huis. Ik help haar weer uit de trekker en geniet in stilte van de momenten dat ik haar vette lichaam tegen me aan druk om haar te helpen. Hijgend staat ze naast de trekker. "Jeetje wat is dat lastig klimmen", hijgt ze nog na. Speels knijp ik ff in haar kont. Ze kijk me aan... De zon straalt in haar ogen. Zonder iets te zeggen, voelen we ons gelukkig...
Als we langzaam naar het woonhuis lopen vraagt Emma honderduit over de dingen die we tegen komen, over werktuigen, maar ook over oudere dingen, die nu weinig meer gebruikt worden. Zo vraagt ze ook naar een oud soort weegschaal en ik antwoord dat dat een bascule is, waar in het verleden aardappelen en graan mee werden afgewogen. Door het gewicht met een factor 10 aan de andere kant gelijk te maken. Zo kun je met een gewicht van 10 kg een gewicht van 100 kg bepalen.
"Kun je mij daar ook op wegen?", vraagt Emma met een ondeugende blik. Ik kijk even of alle soorten gewichten er nog zijn. Uiteraard bedekt met een laagje stof. Maar volgens mij moet het kunnen. Ik heb zelfs 2 gewichten van 10 kg. Dus als de bascule niet bezwijkt, moet ik tot 300 kg kunnen wegen.
"Ja, dat kan wel", zeg ik, "en eerlijk gezegd ben ik ook best nieuwsgierig", zeg ik met een knipoog. Ik help Emma op de bascule, die wat kraakt onder Emma's gewicht en ga met de gewichten in de weer. Het laatste stukje om het evenwicht te stellen, doe ik met een schuifgewicht, nadat ik de stof eraf geblazen heb. Het evenwicht is bereikt. "Hoeveel is het?", vraagt ze. "Ik weet het inmiddels en zet de bascule op zijn slot. "Ik help je er eerst even af en dan vertel ik het je." Iets onzeker stapt Emma naar beneden. "En?....." "Wil je het weten?", plaag ik nog even en ze knikt heftig: "JA!" Het is....." (ik laat een stilte vallen en ze kijkt me vragend aan...)  "184 kilo...." "Oeps, dan ben ik al 6 kg. zwaarder dan toen ik hier kwam..." En ze wrijft over haar dikke buik... En dan fluisterend: "Vindt je niet erg toch?" "Nee", zeg ik zacht... (in stilte bedenk ik me dat ik het prachtig vind...)
"Mag ik dan vragen hoe groot je bent?" "1 meter 54", antwoord ze. Ik buk naar haar toe en geef haar een zoen op haar wang....
We gaan rustig verder naar het woonhuis en in de keuken start ik met het koken van het eten. Zoals gewoonlijk veel meer dan voor 2 personen. Emma is heeft altijd een stevige trek.
Na het eten gaat Emma naar haar kamer en ik douchen. Ze wil nog een Netflix serie kijken. Als ik schoon ben zoek ik op het internet naar grote maten winkels, zodat we morgen nieuwe en grotere kleren voor Emma kunnen kopen....

Wauw, wat een verhaal! Heel opwindend. Complimenten en ik zie uit naar het vervolg.

---

Als ik de volgende ochtend opsta, maak ik zoals gewoonlijk een uitgebreid ontbeid voor Emma. ik hou het bij mijn bord Brinta. Dat is er in de loop der jaren zo ingesleten, dat ik dat ben blijven doen. Daarbij geeft het me wat extra tijd om in stilte van Emma te genieten en eventueel wat extra te maken. Emma komt binnen waggelen in een leggings en tamelijk strak tuniek. "Goedemorgen Emma", begroet ik haar, "goede morgen", reageert ze terug. "Wat ruikt het hier weer lekker. Ik heb zo'n trek", en ze gaat zitten aan tafel. brood, roerei, spekjes en worstjes verdwijnen in haar mond. Aan tafel kletsen we wat, niet echt een onderwerp en maken wat woordgrappen. Als ik naar haar kijk, verheug ik me op de dag die komen gaat, ik neem haar mee naar een paar grote maten winkels. Gisteravond heb ik er een paar gegoogeld. We gaan bewust niet naar de stad. Niet dat ik bang ben om met haar door de stad te lopen, nee....., ik parkeer liever dichtbij, zodat Emma niet al te ver hoeft te lopen. Ik heb er 1 in de buurt uitgezocht en 1 net over de grens in Duitsland, omdat die volgens mij meer aansluit bij de jonge leeftijd van Emma.
Als Emma uitgegeten is vraag ik: "Zullen we op klerenjacht gaan?" "Ja, ik vind het zo fijn dat je dit voor me doet. ik kan mijn spijkerbroek al niet meer dicht krijgen en ook een paar shirts zijn te klein geworden." "Kom op, dan gaan we", zeg ik terwijl ik op sta. Emma hijst zich ook omhoog en rustig lopen we naar mijn auto. Een terreinwagen, weliswaar schoon, maar vooral praktisch voor mij. Als we instappen, zie ik dat Emma wat moeite heeft om haar dikke kont op de stoel te hijsen.
We rijden vlot naar de eerste winkel. Daar hebben ze een passende spijkerbroek voor Emma, die ze trots showt en die prachtig rond haar kont zit. De mevrouw die ons helpt is vriendelijk en een beetje mollig. Ze biedt ons koffie aan en uiteraard een koekje, Emma neemt er 3.  Ik koop de broek voor Emma en ze kijkt me blij aan. Dan stappen we weer in de auto en gaan rijden. De andere winkel ligt op ruim 60 km. afstand. Vlak voor de grens weet ik een Mac Donalds. Ik draai de drive-through in en vraag wat Emma hebben wil. "Ohhh, ik vind dit zo lekker... Mag ik 4 cheesburgers?" Ik knik, terwijl ik bij de bestelpaal stop. Ik draai mijn raampje naar beneden en bestel 6 cheeseburgers en een grote Oreomilkshake. Het gaat vlot. Ik rij naar het volgende raam, reken af en neem bij het tweede raam mijn bestelling in ontvangst. Ik geef Emma de papieren zak en rij terug naar de snelweg. "Heb je ook 2 voor jezelf besteld?", vraagt Emma verbaasd. "Nee", antwoord ik, "Het is allemaal voor jou." "Oehh... lekker", lacht ze en ze maakt de zak open en begint te eten, terwijl ik de snelweg weer op draai. Terwijl ik rij, laat ik mijn hand op de versnellingspook, stijf tegen haar dikke zachte dij. Ik geniet van het gevoel, mijn hand tegen de dikke zachte dij van Emma, terwijl zij niet instaat is, haar been verder van mij af te houden. Als Emma de hamburgers op heeft en de milkshake ook opgedronken heeft, doet ze de zak in het handschoenenkastje. Die moet er thuis maar weer uit, zegt ze. Dan voel ik haar hand op de mijne..... Ze haalt mijn hand van de versnellingspook en legt die op/tegen haar dij en buik, die als het ware op haar schoot ligt. "Geniet er maar van...", zegt ze met een knipoog en ik voel, dat ik begin te blozen. Ze plaagt me een beetje met mijn rood worden... "Het stoplicht gaat toch niet op rood?" En we rijden verder naar het duitse dorpje, waar ik een winkel gevonden heb. Intussen geniet ik van het gevoel in mijn eeltige rechter hand, Emma's zachte vet...

Ik kan mij redelijk in het Duits redden, een mengeling van het Duits dat ik ooit op school geleerd heb en mijn dialect, maakt dat mensen begrijpen wat ik bedoel en ik begrijp wat er in het Duits terug gezegd wordt. Nadat ik de auto geparkeerd heb, gaan we de winkel binnen. Er is 1 vrij jonge verkoopster aanwezig, die in strakke kleding laat zien, dat zijzelf ook verre van slank is. Wel iets dunner en groter dan Emma, maar ontegenzeggelijk een forse BBW. In mijn steenkolenduits, maak ik duidelijk wat het doel van onze komst is en Emma barst in lachen uit...... "Laat maar", zegt ze en ze neemt het gesprek in onberispelijk Duits over. Mij wordt een kop koffie aangeboden en Emma en de verkoopster struinen door de winkel op zoek naar leuke kleren. De verkoopster helpt Emma ook in de ruime paskamer en af en toe laat Emma iets zien, dat ik dan moet goedkeuren... Een jas, een jurkje, een paar tunieken en leggings in verschillende kleuren, zijn de buit...
Ik reken af en we gaan naar de overkant van het plein, dat ook onze parkeerplaats is. Een fijn restaurantje om te gaan eten. Het is inmiddels half drie. In Duitsland zijn de schnitzels zeker 2 keer zo groot als in Nederland en we bestellen beiden een Wienerschnitzel met gebakken aardappelen (Bratkartoffeln) en groente. We laten het ons goed smaken. Als toetje bestel ik een bescheiden Dame Blanche en Emma wil graag de spaghetti-ijs, ijs dat wordt opgediend als een bord spaghetti. Ik kijk Emma aan en voel haar voet mijn been zoeken. "Je bent zo lief voor mij. Jij bent de enige die begrijpt, dat ik dik wil worden en dik wil zijn." "Ik vind jou lief", reageer ik terug, "Jij lijkt te snappen dat ik dik en nog dikker erg mooi en fijn vind." Ik reken af en als we naar buiten gaan, geef ik Emma een zoen op de mond. Hand in hand lopen we terug naar de auto...

Op de terugweg, voelt het weer heerlijk als ik moet schakelen. Mijn hand heb ik tussen de versnellingspook en Emma's zachte dij. Ik geniet van dat gevoel. Als ik mijn hand voorzichtig meer tegen haar dij en buik legt streelt ze die zachtjes. Ik begin een beetje te blozen. We kletsen wat en luisteren naar de muziek op de radio. Emma geeft me het gevoel, dat ze totaal op haar gemak is bij mij. En ze voelt, dat ik van haar vet geniet. Thuisgekomen dragen we de tassen met spullen. 1 Tas wil Emma beslist zelf mee nemen. De andere 2 draag ik. In de keuken zegt Emma, dat ze haar kleren even opgaat bergen en ik begin te koken. Een snelle maaltijd , macaroni deze keer, met veel kaas. Als Emma voor de vierde keer haar bord vol schept, blijft er niets meer in de pan over... "Het lijkt wel of ik honger krijg, als ik jou zie", zegt ze met een vrolijke glimlach. Ook een ruim toetje gaat nog in haar mooie mond en dan zegt ze plotseling: "Ik zag je wel kijken hoor, naar mij en naar die dikke verkoopster. Wie vind je mooier? Zij of ik?" Even sta ik met de mond vol tanden. Overrompeld door haar opmerking. "Jij", antwoord ik. "Omdat ik dikker ben?", weer is ze heel direct. "Ook, antwoord ik, "Omdat je kleiner, dikker, misschien wel zwaarder bent en omdat je een nog mooier gezichtje hebt." "Ik ben ongeveer 20 kilo zwaarder", vertelt Emma mij, zichtbaar opgelucht. "En denk je dat ik nog mooier wordt, als ik nog dikker wordt?" Ik voel mijn wangen gloeien. "Ja", zeg ik met een kleine brok in mijn keel. "Dan heb ik een verrassing voor je", zegt ze en staat op. Emma waggelt naar haar kamer, terwijl ik geniet van het uitzicht op haar dikke kont, die als een bijzettafeltje naar achteren steekt.
Even later komt ze terug. Ik voel het bloed weer naar mijn gezicht gaan, blozend bekijkt ik dat meisje dat voor me staat. De oude spijkerbroek, die niet meer dicht gaat heeft ze aan en een roze croptop, waar de tekst: "Diëtindustry dropout" gedrukt staat. De croptop spant om haar grote borsten en haar blote buik puilt uit haar spijkerbroek, die aan de achterkant strak gespannen om haar kont zit en bij haar enorme dijen op knappen lijkt te staan.... "Vind je het mooi?", vraagt ze zacht. Ik knik: "Ik vind het prachtig....." En dan vraag ik of ze dat topje al langer had, terwijl ik aan het optreden van haar moeder denk, toen ze bij me kwam. "Nee", zegt Emma. "Dit is een verassing voor jou, die ik met de verkoopster in die Duitse winkel heb bedacht. Ik had hem gezien en fluisterend hebben we in de paskamer overlegd. Ik wilde jouw verrassen en heb deze croptop in de paskamer betaald, zodat jij het niet zou zien. Ik vind het zo fijn, dat jij dik en heel dik zo mooi vindt en ik wil nog dikker worden. Thuis en op school snappen ze dat niet, jij wel..... Wil je me zo voeren?" en ze haalt 2 pakken roomsoesjes te voorschijn... Ze ploft op de bank en geeft me de pakken. Ik ga naast haar zitten, tegen haar aan en ik maak de pakken open. Als ik het eerste soesje pak, opent ze haar mond. Snel slikt ze het soesje door en een volgende stop ik in haar mond en een volgende en een volgende verdwijnen in haar gulzige mond. Als het eerste pak bijna leeg is, moet ik even stoppen van haar. Emma pakt zelf het laatste soesje en stopt die in mijn mond. Ze hangt met haar volle gewicht tegen mij aan, als ik het tweede pak soesje pak. Ik maak het open en weer is haar mond al open als ik het eerste roomsoesje pak. Weer stop ik de soesjes een voor een in haar mond, terwijl Emma tevreden tegen me aan hangt en rustig en verleidelijk over haar vette buik wrijft. Het laatste soesje stopt ze weer in mijn mond... Ik sla mijn arm om haar heen. Haar buik lijkt nu nog dikker en zwijgend zitten we genietend naast elkaar. Als Emma zich wat gemakkelijker voelt, vraagt ze of ik haar omhoog help. Dat doe ik maar al te graag en als ze op haar dikke benen staat, geeft ze me een zoen en maakt zich los. Ze waggelt naar haar kamer. Ik de deur kijkt ze over haar schouder en zegt: "Als ik vet genoeg geworden ben, wil ik met je samenwonen." Emma stapt haar kamer binnen en doet de deur op slot....

----

De volgende ochtend op zondag heb ik nog wat meer werk gedaan op het ontbijt. Emma komt binnen in  een legging en een tuniek. Het laat mooi zien, dat ze erg dik is, maar zit niet al te strak. Alsof er niks gebeurd is gisteravond ontbijten we en praten over verschillende dingen. Emma vertelt dat ze vertaalster wil worden en dat ze dus de talen vooral als eindexamenvakken heeft. Ze moet dus ook heel veel boeken lezen. "Gelukkig, zit ik graag in een stoel met snoep en een boek", grapt ze. "Je zult vandaag niet zo heel veel aan me hebben, want ik moet er nog een paar lezen. ", zegt ze en kijkt me bijna verontschuldigend aan. "Dat geeft niet", zeg ik, "want ik moet vandaag toch nog even wat aan mijn boekhouding doen." Na het ontbijt gaat Emma naar haar kamer en ik doe de boekhouding....

Twee maanden gaan zoals eerder. Emma eet bij mij en 's avonds laat zitten we samen in de kamer en maak ik haar 4 cheeseburgers. Nu vrijwel elke avond. Ik heb het erg druk met de aardappel oogst en de avondmaaltijd hebben we pas als het donker geworden is. De boodschappen, laat ik in deze periode bezorgen, zodat ik overdag niet naar de winkel hoef te gaan. Op een zaterdagavond in oktober, is de man die mij helpt met rooien net vertrokken en ik tank de trekkers nog even af, zodat ze weer klaar staan voor weer een dag rooien. Ik zie Emma hijgend naar me toe komen waggelen. Het lopen kost haar duidelijk meer moeite dan toen ze kwam. Ze is ook duidelijk dikker geworden in de afgelopen maanden. Zwijgend kijkt ze wat ik doe. Als ik de pomp heb stilgezet en de laatste trekker op zijn plek, loop ik naar haar toe. "Ik heb nu voor jou gekookt", zegt ze. "Ik zie hoe druk jij het hebt en heb denk ik een manier gevonden om je te helpen, heb je zin in spaghetti?, vraagt ze. Ik knik. Heerlijk, zeg ik. "Ik wist niet dat jij kon koken", plaag ik haar. "Kan ik ook niet", reageert Emma, "maar met het recept op mijn telefoon erbij lukt het prima." We gaan naar de keuken en de spaghetti smaakt heerlijk. Ik voel me vereerd, dat Emma dit doet, terwijl ik dat als hospes eigenlijk zou moeten doen.  Emma eet uiteraard weer heel erg veel. Als ik mijn bord leeg heb eet ze verleidelijk, terwijl ze me aankijkt en zich zeker weet, dat ik geniet van haar eetgedrag. Na het eten, vraagt ze of ik haar weer wil wegen op de bascule. Rustig aan lopen we de schuur in. Emma hijgt duidelijk van de inspanning en lopen kun je haar waggelen nauwelijks meer noemen. Ik help haar op de bascule, die kraakt onder haar gewicht en ga met de gewichten in de weer. Als ik de bascule in het slot zet, vraagt ze: "En? Weet je het?" Ik ben even stil.... en zeg dan dat ze 197 kg. weegt. "Nog 3 kilo en dan wil ik met je samenwonen", zegt Emma. Ik buig naar haar toe zoen haar op haar mond. Ik voel haar tong en beantwoord deze. Intens genietend ontdek ik met mijn eeltige handen het nieuwe vet op haar prachtig ronde en zachte lichaam....

Een valkuil van mij is, dat ik rustig begin en dat de stappen later groter worden. Als dat de stappen te groot worden, zou ik het fijn vinden om dat van jullie te horen. Dan edit ik het verhaal verder tot het echt goed is....

Ik heb de laatste zin van het laatste deel aangepast.

Wauw, mooi verhaal! Ben heel benieuwd naar het vervolg. De stappen zijn niet te groot. Ik wil haar wel op 250 zien komen.

----

Emma maakt zich hijgend los van mijn mond en zegt hijgend dat haar voeten pijn gaan doen. Ik help haar van de bascule en arm en arm lopen we langzaam naar het woonhuis.. Emma hijgt, is vermoeid van de inspanning. Ze laat zich in de bank zakken en ik pak een poef om deze onder haar voeten te schuiven... Maar dat mislukt. Haar voeten blijven te ver van elkaar.... "Mijn benen worden te dik voor die poef", zegt ze met een knipoog... Ik ga snel opzoek naar nog een voetensteuntje en doe haar de schoenen uit. "Dit zal wel een elegant gezicht zijn", zegt ze lachend. "Heel elegant", antwoord ik met een vette knipoog. Beide weten we dat het een gênant beeld zou zijn, als er nu iemand binnen zou komen. Emma, die als een berg vet onderuitgezakt in de bank hangt, met haar voeten ieder op een steuntje, die bijna een meter uit elkaar staan. Ik kijk naar haar en zij naar mij. Op het moment dat onze ogen elkaar vangen, barsten we in lachen uit. We komen pas tot rust als ik opsta om een zak chips te pakken. Ik geef Emma de XXL zak naturel chips en direct maakt ze hem open en begint lekker te eten.
Dan stel ik de vraag, die me al een poosje bezig houdt: "Is die 200 kg een grens voor jou? Je hebt het al een paar keer in verband gebracht met samenwonen." Emma legt de zak neer en eet haar mond leeg. Dan begint ze: "Uiteraard heb ik regelmatig contact met mijn ouders, die nu voor pappa's werk in Chili zijn. Mijn moeder is op zijn zachtst gezegd niet blij, dat ik zo dik wordt. Ik heb ze gezegd, dat ik hier gelukkig ben en dat meen ik echt. Ik ben hier gelukkiger, dan ik thuis ooit geweest ben. Ik ben gelukkig met jou. Mijn moeder is een strenge vrouw en ik hou echt wel van haar. Alleen moest ik mijn hele leven afvallen en dat wil ik niet. Ik wil dik zijn en dik worden. Haar is heel veel gelukt, maar gelukkig is het haar nooit gelukt, mij te laten afvallen. En ik weet dat ze ook trots op mij is, op mijn resultaten op school en ze vind mij ook echt wel een lieve meid. Ze kan er alleen niet mee leven, dat ik dik ben, vet ben, moddervet ben", en Emma schudt trots even haar buik. Ze gaat verder: "Nu heeft ze gezegd, dat als ik over de 200 kilo ga, dat ik geen geld meer krijg voor de huur en voor kleren, dat ik mij dan financieel ook maar moet redden. Maar ik wil hier blijven. Mijn kamer, de boerderij en jij. Zij heeft me toen gezegd, dat jij een leuke man bent en dat wist ik al lang.... en dat ik dan maar moest gaan samenwonen. Ik moet dus onder de 200 kilo blijven als ik hier wil blijven, tenzij......." en dan laat Emma een stilte vallen, terijl ik aandachtig luister. Ik wil haar bij me houden. Ik ben verliefd geworden op dat kleine dikke pientere meisje. Dan gaat Emma verder en vraagt met zachte stem: "Mag ik voor altijd bij jou blijven, hoe dik ik ook wordt?" Ze kijkt me indringend aan. Ik kan geen nee zeggen, wil ook geen nee zeggen. Ik wil haar houden, voeren, vetmesten en  gelukkig maken, met haar vet, met eten en met het leven op mijn boerderij. "Ja", zeg ik, "ik vind je lief, ik vind je mooi en je bent steeds mooier geworden. Ik wil je heel graag hier houden.... Ennuh, wil je voor mij nog dikker worden?" Emma's ogen stralen bij dat antwoord. Ze trekt haar shirt omhoog en laat mij trots haar blote dikke buik zien. "Dan eet ik nu voor twee", zegt ze grappend. "Voor jou, voor mij, voor ons...." En ze gaat verder met haar zak chips... Ik ga naast haar op de bank zitten en begin haar buik te masseren. Emma eet en samen genieten we intens van dit moment. Ik geef haar een zoen. "Slapen we op jou kamer of op die van mij?", vraagt Emma. "Zullen we dat om en om doen?", antwoord ik terug. "Vannacht bij mij", zegt Emma, "dan kun jij naar je kamer terug, als ik te hard snurk", zegt ze lachend. "Of als ik te hard snurk", reageer ik terug. We zoenen en genieten van elkaar.
Die nacht is een geweldige nacht. We genieten van elkaars lichaam en uiteindelijk vallen we in elkaars armen als smoorverliefde pubers in slaap.

Als ik de volgende ochtend wakker wordt, ga ik naar mijn slaapkamer en kleed me aan. Ik beging met het ontbijt en natuurlijk moet dat voor Emma een feest worden. Emma komt de keuken in waggelen, als ik het ontbijt bijna klaar heb en gaat zitten. Ik zet haar het uitgebreide ontbijt voor en kijk terwijl ik mijn ontbijtje eet vooral ook naar haar. Ze heeft een grijze leggings aan, die goed laten zien hoe dik haar benen zijn, met een hoofdzakelijk rood tuniek, dat wat te klein lijkt te worden. "Hoe lang heb je het nog zo druk?" vraagt ze. En ik antwoord, dat ik bij goed weer nog een week aardappelen moet rooien en nog een week moet zaaien en dat het daarna rustiger wordt. "En als het regent, dan?" "Dan heb ik wat meer tijd", is mijn antwoord. "Ik help je met wat ik kan", zegt Emma. Maar trekker rijden zal hem niet worden", en ze pakt een vetrol in haar beide handen. Ik kijk haar aan en we weten, dat Emma niet zal stoppen bij 200 kilo, misschien wel nooit zal stoppen met vet worden...

Ik maak Emma nog wat extra.. en nog wat extra. tot ze echt niet meer kan.. "Oohhh.... ik heb zo'n buikpijn..." Ze grimlacht terwijl ze het zegt. Een blije lach op een vermoeid gezicht. Ik loop naar haar toe en wrijf haar toe en wrijf haar rustig en zacht over haar harde buik. rustig geniet ik van die dikke buik en mijn wrijven wordt steeds meer een rustige vorm van masseren. Ik merk dat Emma het langzaam gemakkelijker krijgt. "Mmmmmm....", kreunt ze zacht... Meer zegt ze nog niet, maar ik zie aan haar gezicht dat ze geniet... Een diepe zucht: "Oooh, dat is heerlijk..... " Ik kijk haar aan we we geven elkaar een hartstochtelijke kus. Zonder het te zeggen weten we dat we dit vaker doen en dat het feeden nu echt begonnen is....
Als we tussen de middag geluncht hebben en Emma haar buikje weer vol en rond gegeten heeft, zegt ze: "Ik wil even iets anders aan doen en dan een selfie van ons samen maken. Ik wil mijn ouders laten zien, dat ik gelukkig met jou ben en dat ik hier ga blijven.. Ik ga toch snel over de 200 kilo en ik ben niet van plan daar te stoppen." En dan zacht: "Ik hoop dat dit pas het begin is..." Ik geef haar een kus en help haar omhoog. Ik kijk verliefd die enorme schommelende kont na. Ze is zo prachtig vet aan het worden, denk ik...

Als Emma een poosje later terug komt, moet ik opnieuw slikken... Ze draagt een zwarte leggings, die zo strak zit, dat er niets te raden valt, hoe dik ze is. Daarboven een roze hemdje dat ook om haar buik spant en haar croptop met de "Dietindustry dropout"-tekst. Deze zit zo strak, dat de letters zich iets vertekekenen op haar borsten en de mouwtjes spannen om haar vette bovenarmen. Het hemdje en de leggings komen net niet bijelkaar, waardoor en een klein streepje vet van haar buik zichtbaar blijft.... Als Emma ziet, dat ik daarnaar kijk, trekt ze geraffineerd en mij aankijkend haar shirt strak naar beneden, maar tevergeefs... Op het moment dat ze het hemdje loslaat, komt het streepje vet weer tevoorschijn.
Ze gaat voor een spiegel staan en vraagt, kun je mijn kont zo ook zien? Ik ga iets opzij, zodat ik haar kont via de spiegel ook goed in beeld heb. Dan trekt ze aan 1 kant haar  hemdje naar beneden en houdt die vast. aan de andere kant laat ze een streep vet zien. "Geef me nog even een donut..." en die pak ik voor haar. ik ga weer klaar staan en ze brengt de donut naar haar mond. Zo poseert ze voor de camera in de telefoon. Ik maak 4 foto's, zodat Emma kan kiezen. "Wauw... dit zijn wel heel opwindende foto's geworden", zeg ik, "Volgens mij kun je de noordpool hiermee laten smelten..." Emma loopt waggelend naar mij toe. Haar donut sensueel etend en ze kijkt me strak aan....

To be continued

dit leest heerlijk ben reuze benieuwd hoe het verder gaat

inderdaad....
Het is al van januari geleden dat er een vervolg kwam.... hoop echt op een vervolg!

Ik ga er wel aan verder schrijven, maar het lukt nu even niet door verschillende oorzaken
Ik hoop dat ik rond november weer zover ben, dat ik er ook tijd aan kan besteden..

geen probleem ik wacht vol spanning en intressen af